แชร์ประสบการณ์
แชร์ประสบการณ์
ประสบการณ์ที่ข้าพเจ้าจะมาแชร์ในวันนี้เป็นเรื่อง “พฤติกรรมของเด็กวัยรุ่นในปัจจุบัน” ทุกวันนี้ไม่ว่าดิฉันจะไปไหนมาไหนก็จะเห็นเด็กๆวัยรุ่นมีโทรศัพท์มือถือกันทุกคนซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องที่แปลกในยุคปัจจุบันนี้เพราะโทรศัพท์ก็กลายเป็นปัจจัยอีกปัจจัยหนึ่งที่สำคัญมากในชีวิตประจำวันไปแล้วแต่นั่นไม่ใช่ประเด็นที่ยกมาพูดคุยกันในวันนี้แต่ประเด็นที่อยากจะพูดคุยในวันนี้ก็คือ พฤติกรรมการแต่งตัว การพูดจา และการมีความรักฉันชู้สาวก่อนวันอันควร ของเด็กสมัยนี้
อย่างแรก คือ พฤติกรรมการแต่งตัวโดยเฉพาะเด็กผู้หญิงแท้ๆและเด็กผู้ชายแท้แต่อยากเป็นหญิงก็จะเห็นว่าเด็กสมัยนี้กล้าที่จะแต่งตัววาบหวิวไม่ว่าจะเป็นเสื้อที่โชว์นู่น นี่ นั่น หรือกางเกง กระโปรงก็ต้องสั้นได้ใจเข้าไว้ แถมยังแต่งหน้าทาปากครบเซ็ทซึ่งข้าพเจ้าดูยังไงๆก็ดูไม่เหมาะกับวัยของเค้าเอาเสียเลย
อย่างที่สอง คือพฤติกรรมการพูดจาเด็กสมัยนี้เค้าก็จะกลับไปใช้ภาษาในสมัยพ่อขุนรามคำแหงมาพูดกันแต่ผิดตรงที่ภาษามันไม่สละสลวยเท่ายุคสมัยนั้นฟังแล้วก็เหนื่อยในใจ เช่น มึง กู ตะกวด ดอกไม้งี้ แล้วก็ยกสวนสัตว์มาไว้ในปากซะงั้นย้อนไปเมื่อข้าพเจ้ายังเด็กสาบานได้ว่าจะไม่เคยได้ยินคำพูดเหล่านี้เลย หรืออาจเป็นเพราะวัฒนธรรมการพูดของแต่ละท้องถิ่นอย่างข้าพเจ้าอยู่ภาคเหนือก็จะใช้สรรพนามเรียกแทนตัวเองว่า (เปิ้น) *ฉัน , (ตั๋ว)*เธอ ,(ปี้)*พี่ ,เป็นต้นอย่างภาคอีสานเค้าก็ (เจ้า)*เธอ,(ข่อย)*ฉัน อย่างนั้นเหรอมันก็ไม่เห็นจะเกี่ยวนะข้าพเจ้ามันน่าจะมาจากครอบครัว สิ่งแวดล้อมและสังคมมากกว่าการที่ผู้ใหญ่อย่างเราพูดให้เค้าได้ยิน ทำให้เค้าได้เห็น ทั้งพฤติกรรมการพูด หรือพฤติกรรมการแต่งตัวก็ล้วนแล้วเกิดจากการลอกเลียนแบบพฤติกรรมจากผู้ใหญ่อย่างเราทั้งนั้นไม่ว่าจะจากสื่อหรือในชีวิตประจำวัน พอพูดถึงสื่อแล้วก็ได้มีโอกาสดูรายการสื่อของ ประเทศลาว ก็รู้สึกภูมิใจแทนเค้าและอยากให้เราเอาแบบอย่างของเค้ามาใช้บ้าง คือ แม่หญิงลาวทุกคนไม่ว่าจะเป็นเด็ก , นักเรียน , นักศึกษา ,พิธีการรายการโทรทัศน์ของเค้าจะใส่ผ้าถุง (ไม่แน่ใจว่าเค้าเรียกว่าผ้าถุงหรือเปล่า เห็นแล้วก็ภูมิใจแทน น่าร้ากอ่ะ คือเค้ายังคงไว้ซึ่งวิถีชีวิตและความเป็นวัฒนธรรมของเค้าไม่จำเป็นต้องแบบว่า
ฝรั่งจ๋า เกาหลีจ่ะ ก็ได้อ่ะ อย่างสุดท้าย คือเด็กสมัยนี้มีแฟนกันตั้งแต่ประถมแล้วอ่ะตลกมาก(ปนแปลกใจ) ไปไหนมาไหนก็จะเห็นเด็กผู้หญิงผมบ๊อบกับเด็กผู้ชายหัวเกรียนจับมือถือแขนกันโอบไหล่กอดคอกันโดยไม่แคร์สื่อ(ไม่ใช่)โดยไม่แคร์สายตาประชาชีเลยถึงแบบขนาดว่ามีข่าวลงตามสื่อหนังสือพิมพ์ โทรทัศน์ว่าเด็กนักเรียนหญิงตบตีกันเพื่อแย่งผู้ชายหรือว่าโตขึ้นมาหน่อยระดับมหาวิทยาลัยก็หึงกันจนต้องถืงกับฆ่ากันเลยทีเดียว เฮ้อ! ข้าพเจ้าคิดว่าเป็นเด็กก็ควรจะใช้ชีวิตวัยเด็กให้มันคุ้มเรื่องฟงเรื่องแฟนปล่อยให้เป็นเรื่องของผู้ใหญ่เค้าถามก่อนว่าหุงข้าวให้สุกทำเป็นรึยัง (อันนี้แอบยืมคำพูดของแม่มาพูดเลยนะนี่) แต่ถ้าเอามาถามเด็กสมัยนี้มันก็คงจะบอกว่าหุงทำไมก็ซื้อเอาดิ แล้วถามว่าหาเงินเองเป็นยังเวลาจะซื้อของขวัญให้คนที่เรียกว่าแฟนยังแบเงินขอเงินพ่อแม่อยู่รึเปล่าคิดเอา
(แต่ถ้าสำหรับข้าพเจ้าตอนเด็กไม่กล้าแม้แต่จะคิดเพราะแค่เอาลิปสติกแม่มาทาปากเล่นพ่อก็บอกว่าเดี๋ยวเตะเปรี้ยงเลยแก่แดดนักนะเอ็ง) สุดท้ายก็ขอฝากผู้ใหญ่ทุกคนด้วยแล้วกันมีลูกสอนลูกมีหลานสอนหลานโดยเฉพาะผู้หญิงอย่างเราพลาดแล้วพลาดเลยนะจ๊ะ ซิบอกให้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น